Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Geloofskoffer: een levende steen

Mijn dochter kreeg het eerste geloofskoffertje voor haar verjaardag. Uitnodigend stond er op de koffer: Beginnen maar! Maar wat vond ik het moeilijk om te beginnen!

Ik beschouw mezelf als een zoekende gelovige. Ik wil graag dat wat ik belangrijk vind overdragen in de opvoeding. Nu moest ik er toch echt wat aan gaan doen. Aan die geloofsopvoeding. Maar hoe dan? En wat dan? En doe ik het wel goed? Ik was bang om te beginnen uit onzekerheid.



Een snelle blik wierp ik op de inhoud van de koffer. Wat een mooi verzorgde materialen. Dat is toch niets voor peuterhandjes? En ik borg de koffer veilig en netjes op in een kast. Weggestopt, verstopt. De koffer bleef liggen in de kast. En zo deden noch mijn kinderen noch ikzelf er iets mee. De mooie rode geloofskoffer werd als een steen in mijn buik. Er is blijkbaar moed voor nodig om bezig te gaan met geloofsopvoeding. En de koffer écht te openen.



Bij een reorganisatie van het huis en de speelgoedkast komt de onderste steen boven. Ook het geloofskoffertje. Ik zet de koffer nu op een open, toegankelijke plank in de kamer. De kinderen gaan regelmatig met de koffer op stap door de kamer. Zoals dat gaat in kinderspel. Ze onderzoeken, ontdekken en hebben plezier.



Iedere keer als ik de kamer uit loop, zie ik de koffer. Mijn oog valt op de zijkant: “Geloven thuis helpt ouders op een speelse manier met geloven om te gaan”. Dat zinnetje wordt tot een credo: Ja, wij geloven. Ook in ons gezin willen wij onze relatie met God en met anderen voelbaar maken. Wij ouders mogen, net als onze kinderen, spelen en ontdekken. Daarbij mogen we er ook op vertrouwen dat we het niet alleen hoeven te doen.



Geloven thuis, beginnen maar! En weet je wat bleek? Ik was allang begonnen! Ik was als ouder al vanaf het begin van mijn ouderschap bezig met momenten en accenten aan te brengen in mijn huiselijk leven die ons gelovig zijn voelbaar maken. In sfeer en rituelen, gewoon op eigen wijze.



Wanneer we op pad gaan met de geloofskoffer dragen we zingevende bagage mee. Wat de inhoud van de koffer betreft: het zijn klinkertjes waarop we kunnen wandelen. Zoals er zo vele klinkers zijn op het levenspad. Zoekend op pad gaan betekent ook spelenderwijs ontdekken wat wel of niet bij je past. Ik was versteend in mijn ideeën over hoe het zou moeten. Alle starre verwachtingen en versteende beelden over geloofsopvoeding hoefden alleen maar te gaan smelten en stromen. Om weer vrij te kunnen zijn om te spelen, ontdekken en vertrouwen. Want dan gaat het niet om goed of fout. Je zou kunnen zeggen dat de aanwezigheid van het geloofskoffertje in mijn huiskamer van aanvankelijk verworpen steen tot hoeksteen is geworden. Het is een bouwsteen; de koffer lijkt wel wat op een rode baksteen. Een onderdeel dat gebruikt kan worden om een groter geheel te bouwen. Ik denk dan aan een zin uit een brief van Petrus: Kom tot Hem, de levende steen, en laat je ook zelf als levende stenen gebruiken voor de bouw van een geestelijk huis.

Er gebeurt heel wat als stenen levend worden. Dan voel je je steenrijk!



CS

terug naar nieuwspagina
lees verder in de rubriek twinkeltjes