Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Het ziekenhuis in

Toen ik begin twintig was, viel het me op hoe vaak mijn oma het had over een vriendin of familielid die zijn heup had gebroken. Dat was blijkbaar één van de risico"s die je liep wanneer je ouder werd. Maar als iemand die nog nooit iets gebroken had en bijna nooit ziek is, stond ik daar verder niet bij stil. Dat bleef zeker zo tot ik in de dertig was.

groot onderhoud
Toch komt er een moment -bij iedere dertiger of veertiger- dat je merkt dat je eigen lichaam ouder wordt. Bij het sporten raak je gemakkelijker geblesseerd en urenlang achter de computer zitten brengt nek- of schouderpijn met zich mee. Fit zijn en lang doorgaan, wordt afhankelijk van de investering in je lichaam. Soms denk ik nu, dat heel mijn leven een groot onderhoud is geworden: van relaties, van zaken, van ons huis en vooral van mijn eigen lichaam. Want wie wil er nu niet zo fit zijn als vroeger? Ik wil niet alleen kunnen voetballen met mijn kinderen, ik wil ook kunnen winnen!



zou het wel goed gaan?
Het was een grote “eye opener” toen ik het ziekenhuis in moest, voor een buikoperatie. Gelukkig ging het niet om een levensgevaarlijk probleem, maar een behoorlijke ingreep was toch wel nodig. Ik zou geopereerd worden onder volledige narcose en moest rekening houden met een verbleef van 5-6 dagen in het ziekenhuis. Het herstel daarna zou 4-6 weken kosten. Zoiets stemt je tot nadenken. Noch je gezondheid, noch je leven is vanzelfsprekend. Dat wist je al, uiteraard, maar soms dringt het veel meer door. Mijn vrouw sprak een keer haar vrees uit, onwaarschijnlijk maar toch mogelijk, dat ik niet meer wakker zou worden vanuit de slaap van de narcose. Het kan gebeuren. Maar goed. Nu niet, misschien, maar er zal een dag komen…

extra knuffel
Het werd dus een tijd van bezinning, zowel vóór als na mijn operatie. Ik werd geraakt door wat het met mijn kinderen deed. We praatten over wat ik mee zou maken en over het feit dat ik daarna rustig aan moest doen. Zes weken geen voetbal. Geen paardrijden op Papa"s rug aan het einde van de dag. Geen gestoei op de bank. Op de ochtend van mijn operatie gingen mijn zoon en dochter naar school en ik naar het ziekenhuis. In plaats van een vluchtige kus hebben ze me geknuffeld en ik moest echt mijn best doen om geen traan te laten zien.



goede ervaring
Je hoort vaak verhalen over gebreken in de gezondheidszorg van Nederland – over lange wachtlijsten, bureaucratie en onpersoonlijke behandeling. Maar in mijn geval viel dat reuze mee. De mensen in het ziekenhuis waren uiterst attent en behulpzaam en alles liep heel efficiënt. Wel grappig vond ik het dat heel het personeel om half elf samen aan de koffie ging, maar dat is Nederland: het stikt hier van de gezelligheid.

Wat ook goed liep, was mijn operatie. Het lukte als kijkoperatie, wat een veel kortere hersteltijd in het ziekenhuis betekende. De volgende dag kon ik, tot mijn verassing, alweer naar huis. Toen we het ziekenhuis uitliepen pakte elk kind een hand. Samen gingen we de deur uit.



toevertrouwen aan God
Thuis moest ik niettemin wel rustig aan blijven doen. Het werd een soort retraite, want naast veel gelezen, heb ik ook over veel nagedacht en gebeden. Eerlijk gezegd, voelde ik me bevoorrecht. Niet alleen doordat de operatie goed geslaagd was, maar vooral omdat ik de ervaring had gehad in het ziekenhuis. Ik dacht aan al de mensen uit mijn leven die met ernstige gezondheidsproblemen en operaties te kampen hadden. Ineens had ik een inkijkje gekregen in hoe dat is: het infuus, de ruggenprik, het witte licht van de operatiekamer, het volledig afhankelijk zijn. Dit was leerzaam voor mijn werk, dat direct met de (pastorale) zorgverlening te maken heeft, maar ook voor mij als gelovige – als de kwetsbare mens die roept tot God. Vooral dat bidden zie ik als een geschenk. Ik heb het idee dat de gebeden van zieken een beetje voorrang krijgen. Daarom heb mijn best gedaan, om er veel uit te halen. Ik heb voor zoveel mensen gebeden! Ook heb ik God gedankt, voor het sterk zijn en voor het zwak zijn, en voor alle genade van het leven.



Goede week: nieuwe dimensie
Dit jaar ga ik de Goede Week met andere ogen in. Het lijden van zoveel mensen samengebald in de kruisweg-en dood van Jezus, heeft voor mij een nieuwe dimensie gekregen.

Tim Schilling

terug naar nieuwspagina
naar "symbolen van de Goede Week en Pasen"