Vrede bij de zondagborrel

Enkele jaren geleden heeft mijn vrouw een nieuwe traditie geïntroduceerd in ons gezin, de 'zondagborrel'. Voorzien van hapjes en een drankje (alles verzorgd door de kinderen zelf) kijken we terug naar de afgelopen week en vooruit naar de komende week.



In eerste instantie is het praktisch bedoeld. Iedereen moet goed weten wat op de agenda staat, om problemen te voorkomen. (Naar mijn inzien is dit onderdeel vooral op mij gericht. Mijn vrouw onderschat soms hoe ik op de hoogte ben van de aanstaande ouderavonden, repetities, trainingen etc.) Maar naast zijn praktische functie, stelt de zondagborrel ons ook in gelegenheid om meer relationeel en bezinnend in gesprek te gaan. De vragen zijn in de trant van: Hoe was het deze week? Iets bijzonders gebeurd? Is er iets om te vieren? Is er iets misgegaan? Is er iets waarvan we kunnen leren? (Hier is dan ruimte voor de ouder die een compliment wil geven of aandacht wil vragen voor kleine 'probleempjes' in het gezinsleven.) De vooruitblik op de komende week heeft ook een relationeel aspect. Het bereidt ons voor op (mogelijk) spannende of leuke momenten in de komende week (een tentamen, een feest, een selectietraining, een afspraak bij de tandarts enz.). Hopelijk zijn we daardoor extra attent en zorgzaam voor elkaar.



Onze zondagborrel is geen inenting tegen conflict in ons huis. Ik vergelijk het eerder met doorgaande diplomatie. Er is veel te zeggen voor regelmatig overleg in een ontspannende setting!

TS