Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Eerbied

Eerbied, wat een superouderwets woord.
Mijn moeder vertelde hoe ‘vroeger’ kosters door de overvolle kerk liepen met een sjerp om, waarop stond: “Eerbied in Gods huis”. Wie wil haar/zijn kinderen vandaag de dag nog eerbied meegeven? Vrijwel alle scholen noemen ‘respect’ als centrale waarde: respect voor elkaar, voor verschillen, voor oude mensen voor de leerkracht niet te vergeten. Ook veel ouders vinden respect belangrijk. Respect, ook voor je kind. Maar eerbied?
Ze hoeven toch voor niemand te buigen?

Bij eerbied klinkt iets van ‘ontzag’ mee, voor wat verwonderlijk, mysterieus, groots, prachtig, ‘heilig’ is. “Als ik kijk naar de hemel, het werk van uw handen… wat is dan de mens dat Gij aan hem denkt?”, zegt de psalm. En hoogleraar astronomie Heino Falcke – die in 2011 de hoogste wetenschappelijke prijs kreeg – zegt dat het universum en God hem met hetzelfde vervullen: ontzag, perplexiteit, poëzie en huiver. Eerbied bij schoonheid en grootsheid. Maar eerbied is ook iets dat je kunt voelen voor mensen, vaak op bijzondere momenten in het leven. Bij de geboorte van een kind, maar ook bij het bed van een zieke, bij iemand met een groot verdriet, bij een verlegen kind. Of je mensen met eerbied tegemoet treedt of niet, is een wereld van verschil. Ook als iemand in de war is, als iemand buiten bewustzijn in een ziekenhuisbed omgedraaid moet worden, als iemand afhankelijk is, zoals een kind.

Hoe geef je eerbied mee? Door het te hebben. Door samen te kijken naar de sterrenhemel, naar een poes met jonkies, naar een lieveheersbeestje. Je moet wel vertragen, haast is funest. Door als je wandelt in een herfstbos niet de hele tijd te praten, maar ook de stilte op jou en je kind in te laten werken. Door je eigen voorbeeld: hoe benader je mensen, hoe praat je over ze? Hoe benader je je kind? De kerk – en de synagoge, de moskee of andere heilige huizen - zijn ook oefenplaatsen voor eerbied. Het zijn gebouwen die uitnodigen tot verwondering en eerbied, je gaat een andere ruimte binnen, die anders is dan andere plaatsen; je gaat niet rennen en schreeuwen. Op bepaalde plaatsen kun je iets speciaals doen: een kaars aansteken, een gebed in een boek schrijven. Je maakt bepaalde gebaren: een kruisteken, je gaat staan of zelfs knielen.

De pastor buigt voor het altaar. Na het lezen van het evangelie wordt het boek omhooggehouden voor de mensen. En er wordt gebogen voor het tabernakel, dat bijzondere kastje waarin het heilig brood wordt bewaard. Daar brandt ook de mysterieuze Godslamp die niet uitgaat.
Want God is er altijd, zelfs als wij er niet zijn.

NS