Stille kracht

Ooit zei een leerkracht van groep 6 op een ouderavond over pesten, waarbij allerlei dominante kinderen en populaire groepjes uitgebreid besproken waren: “Nu hebben we het nog helemaal niet over de stille kinderen gehad, en die drágen je klas”. Een opmerking, die me bijbleef. In ieder geval had de juf oog voor de kracht van de stille kinderen, van wie onze dochter er één was. En dat is belangrijk, dat ieder kind gezien wordt. Prachtig tussenzinnetje in een bijbelverhaal vind ik dat ook vaak: “Jezus zag hem”. Ook al had hij (Zacheüs) zich verstopt in een boom.



Een introvert en een extravert kind hebben wij, en extravert is makkelijker, voor het kind zelf, voor de omgeving. Als ouders denk je ook eerder: die redt zich wel. Onze verlegen dochter vond veel dingen een opgave: steeds in een groep zijn, meespelen, snel reageren, presentaties houden in de klas, het jaarlijkse toneelstuk: “Hopelijk kan ik de belichting doen…”
Wat wij als ouders belangrijk vonden: laat het haar gewoon maar op haar eigen manier doen, in haar eigen tempo. Als er maar groei in zit, beweging. Gelukkig zat de school ook op die lijn.



Tot in het verzorgingshuis spelen deze verschillen tussen introvert en extrovert een rol. Een bevriende pastor bezocht daar een mevrouw, die in zo"n stoel die achterover kan kantelen, voor het raam zat. Ze zei: “U zult me wel een gek mens vinden. Ik zit hier zo heerlijk naar de wolken te kijken…” Spijtig liet ze er op volgen: “Maar ja, ze vinden hier dat ik geactiveerd moet worden!”



Onlangs verscheen van de Amerikaanse schrijfster Susan Cain het boek “Stil. De kracht van introvert zijn in een wereld die niet ophoudt met kletsen”. Het is een boek vol wetenschappelijk onderzoek, verhalen en anekdotes over mensen die van nature rustig en stil zijn. In onze westerse samenleving worden juist extraverte mensen gewaardeerd; stille en verlegen mensen moeten zich steeds aanpassen. Maar zij hebben andere kwaliteiten, die belangrijk zijn voor de samenleving. Mooi zijn de verhalen over de beheerste moed van introverte en vaak verlegen mensen als Rosa Parks en Gandhi. Het laatste hoofdstuk gaat over “hoe je stille kinderen grootbrengt in een wereld die hen niet hoort”. Een verhelderend boek voor ouders van stille en verlegen kinderen, een boek dat ruimte geeft.

NS