Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Kijk, mijn vader!

Deze spulletjes horen bij mijn vader Hein de Jong (1920-1999). Hij is al lang niet meer bij ons, maar deze herinner-dingen heb ik op mijn werktafel liggen. Zijn nietmachine, die het niet meer doet. Zijn perforator, er is geen betere. Zijn loepje. Zijn Teekendoos, die hij op school moet hebben gekregen. Met pen en inkt is er DE JONG op geschreven. De binnenkant is helemaal bekrast en gevlekt, door inkt en kleurpotlood.

Hein was wis- en natuurkundige. Groene en rode kleurpotloden bracht hij soms mee van zijn werk, het KNMI in De Bilt. Daar werkte hij aan het verzamelen van weer-gegevens met hulp van meetstationnetjes op de grond en een meetinstrument dat aan een ballon werd opgelaten. Dat had hij zelf uitgevonden. Er waren nog geen computers! De gegevens (over luchtdruk, windrichting en vochtigheid enzo) werden met de hand in de weerkaart genoteerd om het weer te voorspellen. Voor boeren en tuinders, burgers en buitenlui. En voor moeders die de was buiten wilden ophangen. Het weerbericht kwam op de radio en de televisie. (Oom Cor was de weerman op televisie en daar tekende hij met een donkerrode lippenstift de weerkaart vol. Met de restjes lippenstift mochten wij weleens spelen! Maar dat is weer een ander verhaal!)  Twee dagen vooruit het weer (goed) voorspellen was al knap!

Midden op de foto zie je zijn oude zwarte vulpotlood. Ik denk dat het van bakeliet is. 'KNMI De Bilt' staat erin gegraveerd. Nou, met dat vulpotlood heeft Hein ontzettend veel geschreven. Al zijn sommetjes voor het KNMI. En thuis zat hij boven de krant aantekeningen te maken bij de beurskoersen. Met dat potlood heeft hij mij ook vaak geholpen met wiskundehuiswerk. Het witte knopje bovenaan is een beetje stuk geknauwd. Ik vond wiskunde erg moeilijk.

Ik heb ook nog een gouden ring van mijn vader. Maar met dit vulpotlood heb ik véél meer. Ik schrijf er nu zelf mee. Soms een tekening, soms een verhaaltje, soms een versje. Het is een levende herinnering!

Marjet de Jong