Vertellen

Hier vind je nieuwe versjes en verhalen, en advies over kinderboeken
en bijbelverhalen bij het thema.

Ons geboorteverhaal

Wij van de redactie zijn ook zelf op zoek gegaan naar onze eigen geboorteverhalen. Wat vonden we het leuk om daar mee bezig te zijn, en wat leverde het ook mooie verhalen op. Ter inspiratie delen we ze hier.

Ellie (1956)
Ik was het derde kindje waarvan mijn moeder in verwachting was. In 1956 was dat de gewoonste zaak van de wereld. Dus mijn moeder vertelde mij niet veel over de zwangerschap en bevalling. Wel dat ik op zondag geboren ben in de vroege ochtend. Een echt ‘zondagskind’ dus. Ook op 22 april net als mijn oudste zus. Ik werd in een klein poppenbedje gelegd, als een soort verrassing voor mijn oudste zus. Die kreeg voor haar derde verjaardag zomaar een klein zusje!

Marjet (1956)
Op mijn 27e verjaardag kreeg ik van mijn moeder (ik ben haar oudste kind) een brief met mijn geboorteverhaal erin. Ze vertelde dat ze via de huisarts een ziekenhuisafspraak kreeg toen de weeën waren begonnen. Maar omdat het goed ging met de weeën, maakte ze geen haast. Het ziekenhuis belde op: ‘Waar blijft u? Als u nu komt heeft u uw baby vanavond nog’. Mijn moeder wist niet dat ik, de baby dus, dwars in de baarmoeder lag! Ze ging en kreeg tot haar verbazing een keizersnede. Omdat ze onder narcose was bevallen, kon ze een tijdje niet geloven dat ik echt haar kind was. Achteraf gezien wilde de dokter geen enkel risico nemen met de geboorte, want ik kwam pas na acht jaar huwelijk en drie miskramen.

Nelleke (1959)
In 1959 werd ik geboren als oudste van vier kinderen, gewoon thuis. Mijn moeders oudste zus kwam helpen kramen en werd mijn peettante, juist ook omdat ze verdriet had dat zij zelf maar niet in verwachting raakte. Vlak daarna ging mijn oma naar Lourdes om voor haar te bidden en binnen het jaar kreeg ook zij een dochter, altijd mijn lievelingsnichtje. En na nog twee zoontjes werd in de familie gezegd: oma mag nu wel weer naar Lourdes om het kaarsje uit te blazen.

Edith (1960)
In 1960 zou mijn moeder bevallen van haar eerste kind, van mij dus. 's Avonds vertrokken mijn ouders naar het ziekenhuis. Daar was het druk, kennelijk wilden er meer kinderen op die dag (de 26e) ter wereld komen. Mijn moeder kreeg te horen dat het nog héél lang kon duren, en dat ze later wel weer eens zouden komen om te zien hoe het ging. Ondertussen was er ook een overdracht van de artsen geweest, en even na middernacht kwam de nieuwe dokter eens kijken hoe het er voor stond. Binnen een paar minuten was ik geboren. Later zei de dokter dat dat best een 'dagje eerder' had gekund. Maar ik ben heel tevreden met de 27e als geboortedag.

Tim Schilling (1965)
Ik heb twee keer in mijn leven op de middelbare school gezeten: eerst in de baarmoeder van mijn moeder, en later toen ik zelf leerling was. Mijn moeder werd zwanger toen ze zeventien was, tijdens haar laatste jaar op de middelbare school. Mijn vader was net zo jong. Gelukkig lieten ze de zwangerschap doorgaan. (Daarom kan ik dit verhaal vertellen.) Ze besloten om te trouwen. Mijn vader werd katholiek, net als mijn moeder. Vertederend vind ik de huwelijksfoto’s: zo jong waren ze, mijn vader met zijn gezicht vol pukkels.

Meike Hettinga (1984)
Mijn vader en moeder wisten van te voren al wanneer ik zou komen. Ik lag verkeerd om in de buik van mijn moeder. Een sterrenkijker noemen ze dat. Ik moest met een keizersnede geboren worden. Dat gebeurde op 4 december in de ochtend. Ik was het eerste kindje van mijn ouders. Mijn vader was zo onder de indruk van alles dat hij vergat mijn opa en oma, oom en tante (van mijn moeders kant) te bellen, om te vertellen dat ik er was. Die hebben de hele ochtend liedjes gezongen om de spanning te verdrijven. Gelukkig konden ze snel op bezoek komen. Een van de eersten die in het ziekenhuis op bezoek kwam was trouwens Sinterklaas, op 5 december.

Ruth Hartog (1988)
Toen ik net was geboren, had mijn oma juist haar rijbewijs gehaald. Ze had nog niet alleen gereden en vond het best spannend. Maar voor haar nieuwe kleindochter overwon ze haar angst en reed ze voor het eerst zelf van Rijswijk naar Gouda om mij te komen bewonderen. Zelf vind ik autorijden ook niet gemakkelijk, dus ik begrijp goed wat een stap dat voor haar is geweest!